Μια συντομη ιστορική αναδρομή και τι να περιμένετε απο μια συνεδρία.
Το Σιάτσου (Shiatsu) σημαίνει στα ιαπωνικά «πίεση με τα δάχτυλα» και είναι μια συμπληρωματική αγωγή υγείας με ρίζες τόσο σε ιαπωνικές όσο και σε κινέζικες αρχαίες θεραπευτικές παραδόσεις.
Όλες αυτές οι τέχνες διδάσκονταν μεσα στην οικογένεια και στην κοινότητα. Τον περασμένο αιώνα ο Τοκιτζούρο Ναμικόσι εισήγαγε στην σύγχρονη Ιαπωνία, στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης εκπαίδευσης, ενα μέρος αυτής της παράδοσης οργανωμένης μέσα στο σύστημα που ονόμασε Σιάτσου.
Το στύλ του Ναμικόσι βασίζεται στην έντονη πίεση με τα δάχτυλα σε προκαθρορισμένα κυρίως σημεία του σώματος, τα οποία σχετίζονται με την ανατομία και φυσιολογία του μυοσκελετικού συστήματος.
Ένας μαθητής του Ναμικόσι, ο Σιζούτο Μασουνάγκα, τροποποίησε τον θεραπευτικό “χάρτη του σώματος” που χρησιμοποιύσε ο Ναμικόσι, ωστε να περιλαμβάνει πλέον όλους τους μεσημβρινούς που χρησιμοπούνται στην παραδοσιακή κινέζικη ιατρική.
Με τον τρόπο αυτό η πίεση με τα δάκτυλα ακολουθεί συγκεκριμένα ενεργειακά κανάλια, αντίστοιχα του βελονισμού.
Αρχικά και ο δικός του τρόπος ακολουθούσε την μέθοδο της έντονης πίεσης, σταδιακά όμως μετουσιώθηκε σε μια ποιότητα επαφής με περισότερη έμφαση στα ενεργειακά χαρακτηριστικά και λιγότερο στην πίεση. Έτσι δημιούργησε το στυλ που ονομάζεται Ζεν Σιάτσου (Zen Shiatsu).
Ο Ακινόμπου Κίσι ήταν ο καλύτερος μαθητής του Μασουνάγκα, μάστερ του Σιάτσου και αργότερα βοηθός και δάσκαλος στην σχολή του. Συνειδητοποίησε οτι αυτός που δέχεται το Σιάτσου μπορεί και θα έπρεπε να του δίνεται η δυνατότητα να έχει πιο ουσιαστικό ρόλο στην ενεργοποίση της αυτοΐασης του οργανισμού του, με σωστη καθοδήγηση. Το σύστημα του το ονόμασε Σέ-ικι (Seiki) και είναι αυτό στο οποίο η ποιότητα επαφής είναι η πιο ενεργειακή.Επι τριαντα χρόνια δίδασκε και ασκούσε το Seiki στην Ευρωπη και στην Ιαπωνια.
Στο Seiki καλλιεργειται ο ενεργειακος συντονισμος σε μια διαλογιστικη ατμοσφαιρα.