Για την Γκράχαμ, ο χορός έμοιαζε με ιερή αποστολή: Ήθελε να αποτυπώσει μέσα από την κίνηση, το γράφημα της ανθρώπινης καρδιάς.

Έτσι άρχισε να διαμορφώνει ένα σύστημα κίνησης, εντελώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή στην οποία βάδιζαν οι δάσκαλοί της.

Όταν όλοι εξερευνούσαν αυτό που συνέβαινε στις ξένες χώρες, η Γκράχαμ στράφηκε προς την ανθρώπινη ψυχή.

Αυτό που την ενδιέφερε πρωτίστως, ήταν να φωτίσει τα κίνητρα, τις εσωτερικές συγκρούσεις, τα ψυχικά πάθη, τις σκοτεινές προθέσεις που καθορίζουν τις πράξεις των ανθρώπων.

Η τεχνική της Martha Graham είναι η πρώτη τεχνική σύγχρονου χορού και δημιουργήθηκε από την ίδια στις αρχές του 20ου αιώνα με σκοπό να περάσει μέσα από το έργο της η ενέργεια του ζωντανού κόσμου.

Εφήυρε μια νέα κινησιολογική γλώσσα και τη χρησιμοποίησε για να εκφράσει το πάθος, την οργή, την έκσταση, αισθήματα συνυφασμένα με την ανθρώπινη κατάσταση.

Την ανέπτυξε μέσα από ατέλειωτους πειραματισμούς σε βασικές ανθρώπινες κινήσεις και τη θεμελίωσε στη διαρκή εναλλαγή της σύσφιξης (contraction) και χαλάρωσης (release) σε απόλυτο συνδυασμό με την εκπνοή και την εισπνοή.

Πάνω σε αυτή τη βάση στήριξε ένα ολόκληρο λεξιλόγιο κινήσεων και δόμησε ένα μάθημα που αποτελείται από ασκήσεις πατώματος, κέντρου και κίνησης στο χώρο μέσα από τις οποίες οι χορευτές κινούνται δίνοντας οντότητα και στις τρεις διαστάσεις.

Μέσα από κινήσεις αιχμηρές, γωνιώδεις, κοφτές, άμεσες με βάθος και εσωτερικότητα και με συνεχή εξάσκηση στην τεχνική ο χορευτής καταφέρνει να δυναμώσει το σώμα του, να το διαμορφώσει και να το πειθαρχήσει ενώ παράλληλα καταφέρνει να βρει την ελευθερία έκφρασης μέσα από την απόλυτη φόρμα.